اگر دارویی را پزشک تجویز کرده است ، باید بی خطر باشد ، درست است؟ دوباره فکر کنید. داروهای تجویزی به دلیل داشتن خطرات احتمالی، نیاز به نسخه دارند. اگر پزشک شما دارویی تجویز می کند ، به این دلیل است که او معتقد است مزایای احتمالی این دارو از خطراتش بیشتر است. این بدان معنا نیست که داروهای تجویز شده بدون خطر هستند. اعتیاد به داروهای تجویزی عامل اصلی اعتیاد در ایالات متحده است. سوء استفاده آنها سالانه بیش از یک میلیون نفر را به اورژانس می فرستد.
این بدان معنا نیست که باید نسخه پزشک خود را نادیده بگیرید. داروهای تجویز شده موجب حفظ زندگی ، کاهش درد و رنج شدید روانی می شوند. در اینجا نحوه استفاده از داروهای تحویزی بدون اعتیاد به آنها آورده شده است.
1- در مورد داروهای اعتیاد آور بالقوه اطلاعات کسب کنید.
دنیای داروهای تجویزی بطور مداوم در حال تحول است و هزاران داروی اعتیاد آور بالقوه در بازار وجود دارد. این امر مشخص کردن دقیق لیست این داروها را غیرممکن می کند. پزشک می تواند به شما بگوید آیا دارویی که مصرف می کنید اعتیاد آور است یا خیر. روش دیگر برای ارزیابی اعتیاد به دارو ، در نظر گرفتن عملکرد دارو در بدن است. داروهایی که افکار ، هوشیاری یا احساسات فیزیکی شما را تغییر می دهند ، معمولاً اعتیاد آور هستند. اگر پس از یک ساعت یا بیشتر از مصرف دارو احساس متفاوتی داشتید ، آن دارو احتمالا اعتیاد آور است.
برخی از رایج ترین داروهای اعتیاد آور عبارتند از:
- داروهای ضد اضطراب مانند کلونوپین و زاناکس.
- داروهای تسکین دهنده مانند کدئین ، فنتانیل و هیدروکودون.
- محرک هایی مانند ریتالین و آدرال.
- داروهای خواب آور مانند زولپیدم و سوناتا.
روند اعتیاد به دو مرحله نیاز دارد. این کار با مقاومت به دارو شروع می شود ، به این معنی که برای تجربه همان تأثیراتی که قبلاً با دوز کمتری احساس کرده اید ، باید دوز بالاتری مصرف کنید. با گذشت زمان ، ممکن است به دارو وابسته شوید ، به این معنی که برای داشتن احساس عادی به آن احتیاج دارید.
2- با پزشک خود مشورت کنید.
پزشکان نقش مهمی در مبارزه با اعتیاد به دارو دارند. با این حال ، تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از پزشکان نتوانسته اند مسئله ی وابستگی به دارو را در نظر بگیرند. در یک مطالعه مشخص شد که 91٪ از موارد وابستگی به دارو، توسط پزشک تجویز شده است.
برای اطمینان از اینکه پزشک برای پیشگیری از اعتیاد به دارو با شما همراه است ، راجب به موارد زیر با او صحبت کنید:
- داروهای جایگزین. سؤال کنید که جایگزین دیگری برای دارو وجود دارد یا اینکه میتوان از دوز کمتر استفاده کرد.
- استراتژی های مدیریت سبک زندگی. CDC(مرکز کنترل بیماریها) توصیه می کند که پزشکان قبل از تجویز داروهای اعتیاد آور بالقوه ، داروهای غیر اعتیاد آور را امتحان کنند.
- تاریخچه اعتیاد به دارو. اگر سابقه اعتیاد دارید ، به ویژه اگر فکر می کنید به دارویی که پزشک توصیه می کند (یا نوع مشابه دارو) معتاد هستید ، به او اطلاع دهید تا از هرگونه نگرانی مطلع شوید.
3- از دارویتان به دقت استفاده کنید.
پزشکتان میداند که مزایای یک دارو از خطرات آن بیشتر است اما راهکارهای زیر می تواند به جلوگیری از اعتیاد به شما کمک کند:
- دوز دقیقی را که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید. مقدار بیشتری مصرف نکنید و دفعات مصرف قرص را افزایش ندهید.
- اگر دارو موثر نیست، به پزشک اطلاع دهید. ممکن است به تجویز دیگری نیاز داشته باشید یا ممکن است مقاومت دارویی تجربه کنید.
- اگر عوارض جانبی ناخوشایندی را تجربه کرده اید ، به پزشک خود بگویید.
- مراقب عوارض جانبی مانند سرخوشی باشید. وقتی یک دارو این اثرات ذهنی را ایجاد می کند ، به احتمال زیاد اعتیاد آور است. چنین عوارض جانبی را به پزشک خود گزارش دهید.
- دارو را بیشتر از توصیه پزشک خود مصرف نکنید ، یا از پزشک دیگری برای نسخه دوم استفاده نکنید.
- اگر احساس می کنید بدون دارو نمی توانید عملکرد خوبی داشته باشید، به پزشک بگویید. این نشانه اولیه اعتیاد است و مداخله سریع می تواند به شما کمک کند از وابستگی به دارو رهایی یابید.
- هرگونه داروی بی استفاده را دور بریزید. این امر احتمال استفاده شما یا شخص دیگر از دارو را کاهش می دهد.
4- علائم اولیه اعتیاد را تشخیص دهید.
اعتیاد اغلب با مصرف دوز زیاد دارو همراه است. هیچ کس نمی خواهد قبول کند که یک قرص زندگی او را کنترل می کند. علاوه بر این ، اگر معتاد شده اید ، برای ادامه استفاده از داروهر کاری انجام خواهید داد ، زیرا دارو به شما کمک می کند احساس عادی داشته باشید. علائم اعتیاد را بدانید. حتی اگر فکر می کنید معتاد نیستید ، در صورت داشتن موارد زیر فوراً با پزشک خود مشورت کنید:
- با مصرف دارو، به احساس طبیعی دست خواهید یافت.
- دروغ گفتن به دیگران ، از جمله پزشک درباره مقدار استفاده از داروهای تجویزی.
- مصرف دارو بیش از مقدار توصیه شده توسط پزشک یا مخلوط کردن آن با الکل.
- احساس لرز ، عصبانیت یا افسردگی درصورت عدم مصرف دارو.
- تحمل نسبت به دارو به گونه ای که به نتایج قبل دست نخواهید یافت.
اعتیاد به دارو، یک بیماری کشنده بالقوه است. این شرایط قابل درمان است. اعتیاد به دارو تقصیر شما نیست. این بیماری تفاوتی با دیابت یا سرطان ندارد و مانند این بیماریها، قابل پیشگیری و درمان است. اگر اعتیاد دارید ، احساس ناامیدی نکنید و با یک برنامه درمانی مناسب به سرعت شرایط را تغییر دهید.
5- ویدیوی زیر را حتما ببینید
