فیبرومیالژیا

مراحل درمان فیبرومیالژیا با کمک دارو و ورزش (تحقیقات 2021)

بسیاری از پزشکان برخورد با بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا را آسان نمی دانند. چون بیماری فیبرومیالژیا به اندازه یک شکستگی پا ، ساده نیست.

در واقع ، فیبرومیالژیا در کتابهای درسی پزشکی به عنوان یک “بیماری پیچیده” و گاه “بحث برانگیز” توصیف شده است. برخی پزشکان حتی اعتقاد ندارند که فیبرومیالژیا یک بیماری مجزا و واقعی است.

حتما بخوانید: فیبرومیالژیا چیست؟ جدیدترین روشهای درمان و نکات مهم

بررسی پرسشنامه 1622 پزشک در شش کشور اروپایی ، مکزیک و کره جنوبی که در بین پزشکان و متخصصان مراقبتهای اولیه انجام شد ، نشان داد که 53٪ پزشکان گزارش داده اند که در تشخیص فیبرومیالژیا مشکل دارند ، 54٪ گزارش دادند که آموزش آنها در مورد فیبرومیالژیا ناکافی است و 32٪ هم خود را در مورد این بیماری آگاه نمی دانستند. پس ابتلا به فیبرومیالژیا یک مشکل واقعی است!

فیبرومیالژیا چیست؟

فیبرومیالژیا به عنوان یک اختلال درد مزمن با علت ناشناخته تعریف شده است. افراد مبتلا به فیبرومیالژیا، دارای آستانه درد پایینی هستند. این کاهش آستانه درد، به دلیل افزایش حساسیت مغز نسبت به علامت‌ های درد می ‌باشد.

از نظر عملی ، این امر می تواند افراد را از طرق مختلفی تحت تأثیر قرار دهد.

علائم شایع فیبرومیالژیا عبارتند از:

  • درد عضلانی (نقاط دردناک در بالا و پایین کمر و در هر دو طرف حداقل به مدت سه ماه)
  • خستگی (احساس خستگی پس از بیدار شدن از خواب یا بعد از حداقل فعالیت)
  • اختلال خواب (خواب ناکافی ، پاهای بی قرار ، چرخه خواب کوتاه)
  • اختلال شناختی (مشکل در توجه و تمرکز)
  • علائم روانپزشکی (افسردگی در 25٪ بیماران)
  • علائم دیگر شامل تعریق شبانه ، اختلال عملکرد جنسی ، تپش قلب و غیره

این علائم بسیار ناتوان کننده هستند و به سختی می توانند به عنوان یک علم دقیق تجربی طبقه بندی شوند.

چه کسانی مستعد ابتلا به فیبرومیالژیا هستند؟

فیبرومیالژیا 2-4٪ از جمعیت عمومی را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما احساس می شود که بیش از این مقدار باشد. همانطور که دیدیم بسیاری از پزشکان ، اطلاعات کافی در مورد تشخیص این بیماری را ندارند. فیبرومیالژیا بیشتر در زنان 20 تا 55 سال دیده می شود. خطر ابتلا به این اختلال با افزایش سن افزایش می یابد. به نظر می رسد که موارد ابتلا در سراسر جهان متفاوت است یا ممکن است تشخیص بین کشورها متفاوت باشد.

حتما بخوانید: فیبرومیالژیا (دردهای مفصلی): علایم و 5 درمان طبیعی برای تسکین درد

چه عواملی باعث ایجاد فیبرومیالژیا می شود؟

عوامل ایجاد کننده ی فیبرومیالژیا مشخص نیست. به همین دلیل است که برخی افراد شک می کنند که فیبرومیالژیا در واقع وجود دارد. نظر عمومی (حداقل در حال حاضر) این است که فیبرومیالژیا نوعی اختلال در تنظیم درد است – این بدان معنی است که در محل تنظیم درد در بدن مشکل وجود دارد یا سیستم مسئول ایجاد درد اشتباه می کند.

صادقانه بگویم ، اینها کلماتی هستند که معنی چندانی ندارند و تابحال کسی پاسخ قانع کننده ای به این سوال نداده است.

چگونه فیبرومیالژیا تشخیص داده می شود؟

نکته واقعاً ناامید کننده در مورد فیبرومیالژیا این است که هیچ آزمایش تشخیصی ساده و مشخصی برای آن وجود ندارد. این را با اشعه ایکس برای تشخیص شکستگی استخوان مقایسه کنید. این وضعیت برای هیچکس خوشایند نیست اما حداقل ، بخش عمده ای از شکستگی ها به راحتی (اغلب توسط عموم مردم) بر روی اشعه ایکس تشخیص داده می شوند.

  • بعبارت دیگر شکستگی ها احتمالاً از نظر عمومی شناخته شده هستند ولی فیبرومیالژیا اینگونه نیست و تشخیص دقیقی برای آن موجود نیست.
  • گروهی از متخصصان معیارهایی را ارائه داده اند که باید برای بیماران مشکوک به فیبرومیالژیا در نظر گرفته شود.
  • در اصل ، یک سیستم امتیاز دهی وجود دارد که مورد استفاده پزشکان قرار می گیرد و اگر بیماری های دیگر رد شوند، فیبرومیالژیا تشخیص داده می شود.
  • حتی اگر فیبرومیالژیا به عنوان یک بیماری بافت نرم در نظر گرفته شود ، هیچ اثری از التهاب در بافت ها یا آزمایش خون دیده نمیشود.
  • کالج آمریکایی روماتولوژی ، معیارهای تشخیصی خاصی برای بیماری فیبرومیالژیا ابداع کرده است. این تشخیص تاحدودی مفید واقع شده است.

افراد مبتلا به فیبرومیالژیا به احتمال زیاد بیماری های خاصی مانند سندروم روده تحریک پذیر و میگرن نیز دارند. در پزشکی به این ” clustering” یا “خوشه بندی” گفته می شود. این کار پیچیدگی ها را پیچیده تر می کند و بنابراین تشخیص باز هم مشکل تر می شود.

آیا تحقیقات در این زمینه در حال انجام است؟

بیش از 10،000 مقاله منتشر شده در مورد فیبرومیالژیا وجود دارد که تقریباً 1000 مورد از آنها ، کارآزمایی بالینی تصادفی را شامل می شود و این نشاندهنده ی تحقیقات بسیار فعال است. آنچه اکنون نیاز داریم مطالعاتی است که در مورد این بیماری به ما پاسخ واقعی می دهد.

حتما بخوانید: 15 تا از بهترین غذاهای ضد پیری برای پوست سالم تر و زندگی طولانی تر

فیبرومیالژیا چگونه درمان می شود؟

از آنجا که علت اصلی فیبرومیالژیا مشخص نیست پس درمان بخصوصی هم برای آن وجود ندارد. درمان با هدف مدیریت علائم انجام می شود. از آنجایی که علائم بین بیماران و با گذشت زمان متفاوت است ، باید در زمان مشخص و با توجه به علایم ، درمان انجام شود. می توان گفت درمان فیبرومیالژیا مستلزم آزمون و خطا است.

دستورالعمل های کلیدی در مورد مدیریت فیبرومیالژیا از یک گروه چند رشته ای از 12 کشور اروپایی در سال 2017 تهیه شده است.

مبتلایان به فیبرومیالژیا ممکن است به ترکیبی از روش های درمانی ، مداخلات شیوه زندگی و داروهای مکمل یا جایگزین نیاز داشته باشند. به همین دلیل ممکن است یک رویکرد چند رشته ای شامل پزشکان ، فیزیوتراپی ها ، متخصصان درد ، متخصص توانبخشی ، متخصصین خواب و متخصصان سلامت روان مورد نیاز باشد.

حداقل این مهم است که اطمینان حاصل کنید که پزشک شما از این بیماری و علایم آن اطلاع دارد. درمان فیبرومیالژیا از یک روش گام به گام پیروی می کند:

مرحله 1 تشخیص

گام اول در مراقبت از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا در واقع تشخیص است.

مرحله 2 آموزش

آموزش سنگ بنای درمان است و شامل اطلاعاتی در مورد وضعیت ، گزینه های درمانی ، بهداشت خواب ، ورزش و مدیریت درد است.

نقش آموزش در اینجا باید جدی گرفته شود. یک بررسی سیستماتیک بر روی بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا در سال 2004 نشان داد که مداخلات آموزشی بطور معنی داری در کاهش درد ، بهبود خواب ، کیفیت زندگی ، کارآمدی و داشتن شش دقیقه پیاده روی در روز مؤثر است. جلسات آموزشی تا یک سال به طول انجامید و مزایای آن درنظر گرفته شد. متاسفانه مدت زمان مراجعه به پزشک برای بیماران محدود است و این مشکلاتی در دریافت آموزش های لازم دریافت می کند.

منابع آنلاین و مبتنی بر وب در دسترس برخی از بیماران است و محبوبیت بسیاری دارد. اما هنوز هم اعتقاد بر این است که آموزش حضوری بهترین گزینه است.

مرحله 3 ورزش

ورزش سنگ بنای دیگر درمان است. یک بررسی سیستماتیک در سال 2008 نشان داد که تمرینات ورزشی هوازی یا ایروبیک در کاهش علایم فیبرومیالژیا مفید است. متاآنالیز داده ها از 2276 بیمار که در 34 مطالعه شرکت کرده بودند جمع آوری شد.

محققان کانادایی میزان مقاومت در فیبرومیالژیا را بررسی کردند. در یک بررسی اولیه ، از 1865 مقاله مرتبط ، فقط پنج مورد از آنها برای در نظرگرفته شدن در متاآنالیز ، به اندازه کافی قوی بود.

جای تعجب است است که میزان بسیار کمی از این مقالات پذیرفته شده ، قوی و قابل قبول هستند!

طبیعی ست که در زمان های درد شدید ، ورزش کردن برای این بیماران سخت است و خوشایند نیست اما پزشکان تایید دارند که ورزش ، عنصر مهمی برای کنترل این مشکل است.

حتما بخوانید: 9 غذای شگفت انگیز که برای تقویت مغز عالی هستند (تحقیقات جدید)

محققان کانادایی یک بررسی کامل در مورد ورزش های آبی برای فیبرومیالژیا انجام دادند. آنها 16 نوع ورزش آبی را كه بر روی 881 فرد انجام شد ، مورد مطالعه و تحليل قرار دادند. به طور کلی آنها دریافتند که ورزش آبی برای مبتلایان به فیبرومیالژیا بی خطر است ، اما تنها شواهد با کیفیت پایین تا متوسط ​​وجود دارد که نشان می دهد ورزش آبی بر روی پارامترهای اصلی سلامتی ، تناسب اندام و فیبرومیالژیا مفید است.

لازم است به بیماران گفته شود که پس از ورزش ممکن است ، اختلال در بهبود موقتی علائم را تجربه کنند و به طور خاص متوجه افزایش موقتی دردهای عضلانی گردند. برنامه های تمرینی باید متناسب با فرد بیمار تنظیم شود. به طور کلی ، معمولاً ورزش های هوازی با تأثیر کم مانند پیاده روی ، دوچرخه سواری یا شنا توصیه می شود.

مرحله 4 داروهای اصلی

آمی تریپتیلین

آمی تریپتیلین به عنوان اولین دارو ، در درمان فیبرومیالژیا در نظر گرفته می شود.

کارآزمایی های کنترل شده تصادفی نشان می دهد که آمی تریپتیلین منجر به بهبود بالینی علائم می شود و در مقایسه با دارو نما نتایج خوبی را نشان می دهد. 25 تا 45 درصد بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا با مصرف این دارو ، بهبودی علایم را گزارش کردند.

برخی عوارض جانبی آمی تریپتیلین که باید قبل از مصرف درنظر گرفته شوند عبارتنداز:

1- خشکی دهان ، یبوست ، احتباس مایعات ، افزایش وزن و مه مغزی(مانند فراموشی و تفکر آهسته)

2-کاهش اثر بخشی در طول زمان. به این معنی که پس از یک دوره مصرف ، اثر دارو کاهش می یابد.

سیکلوبنزاپرین

این یک ترکیب شیمیایی است که ساختار مشابهی با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین دارد و می تواند بعنوان درمان اولیه فیبرومیالژیا در نظر گرفته شود. یک متاآنالیز در سال 2004 از 5 کارآزمایی که شامل 312 بیمار بود ، نشان داد که سیکلوبنزاپرین به طور قابل توجهی بهتر از دارونما است و مشابه آمی تریپتیلین عمل می کند.

این ممکن است در افرادی که اختلال خواب را مهمترین ویژگی و علامت بیماری ذکر می کند ، مفید باشد.

مرحله 5 داروهای دیگر مانند دولوکستین، میلناسیپران و پرگابلین

داروهای خط دوم مانند دولوکستین ، میلناسیپران و پرگابلین ، در بیمارانی استفاده می شود که:

1-پس از یک دوره مصرف آمی تریپتیلین(حدود یک تا سه ماه) به دارو پاسخ ندادند.

2-عوارض جانبی قابل توجهی به آمی تریپتیلین نشان داده باشند.

دولوکستین

یک بررسی سیستماتیک در سال 2014 از 6 کارآزمایی تصادفی شده با 2249 بیمار نشان داد که دولوکستین برای بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا ، بهتر از پلاسبو(دارونما) عمل می کند.

مهمترین عارضه جانبی دولوکستین خشکی دهان ، سردرد و حالت تهوع است.

یک مطالعه دیگر که به مدت یک سال ، در ژاپن انجام شد ، نشان داد که دولوکستین بی خطر است و برای بسیاری از بیماران مناسب و قابل تحمل می باشد.

دولوکستین گاهی اوقات در مواردی مورد استفاده قرار می گیرد که خستگی یا افسردگی علائم غالب بیماری است.

میلناسیپران

این ترکیب خاص ممکن است نسبت به سایر داروها در بیمارانی که مشکلات قابل توجهی با خستگی شدید و یا درد را تجربه می کنند ترجیح داده شود.

تعداد معدودی از مطالعات ، میلناسیپران را با دارونما مقایسه کرده و دریافتند که اثرات این دارو از دارونما فراتر رفته و به خوبی تحمل می شود.

پرگابالین

پرگابالین به عنوان یک داروی ضد تشنج طبقه بندی می شود و نشان داده شده است که در مدیریت فیبرومیالژیا مؤثر است. یک متاآنالیز در سال 2009 از 3 کارآزمایی تصادفی شامل 1890 بیمار نشان داد که بیماران با مصرف پرگابلین ، به طور معناداری میزان درد کمتری تجربه کردند.

عمده عوارض جانبی این دارو سردرد ، حالت تهوع و یبوست است.

پرگابالین گاهی اوقات برای بیمارانی که از اختلالات خواب زیادی شکایت دارند ، انتخاب می شود.

در نهایت کدام دارو برای بهبود علایم فیبرومیالژیا ، عملکرد بهتری دارد؟

آمی تریپتیلین در مقابل دولوکستین و میلناسیپران:

در یک بررسی سیستماتیک در سال 2011 ، مشخص شد که آمی تریپتین از نظر کاهش درد ، بهبود خواب و کاهش خستگی از دولوکستین و میلناسیپران بهتر عمل می کند.

آیا بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا ، می توانند از داروهای مسکن استفاده کنند؟

اگرچه فیبرومیالژیا به عنوان یک بیماری با درد مزمن توصیف شده است ولی مسکن ها در الگوریتم درمان کاربردی ندارند. اما چرا؟

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد مسکن ها به درمان فیبرومیالژیا کمک می کنند. این امر در مورد استامینوفن ، NSAIDS (داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی) و حتی مواد مخدر نیز صادق است. جالب است بدانید که بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا که مواد افیونی دریافت می کنند ، نسبت به بیمارانی که این مواد را مصرف نمی کنند ؛ علایم شدیدتر و بدتری دارند. با استفاده از داروهای ضد درد تزریقی برای کاهش علایم فیبرومیالژیا ، خطر ابتلا به بیماری اعتیاد بسیار جدی است. این یکی از نکات کلیدی آموزش پس از تشخیص بیماری است.

با توجه به عدم وجود گزینه های درمانی مشخص برای درمان فیبرومیالژیا ، بسیاری از افراد به گزینه های پزشکی مکمل توجه می کنند. در اینجا برخی از گزینه های محبوب طب مکمل آمده است.

آیا تای چی برای کاهش علایم فیبرومیالژیا موثر است؟

تای چی یا مدیتیشینِ پویا که گاهی اوقات به آن حرکت درمانی نیز گفته می شود ، یک ورزش ذهنی-بدنی است که در ابتدا بعنوان یک هنر رزمی در چین شکل گرفت. گفته می شود که این ورزش می‌تواند بسیاری از مشکلات مربوط به سلامتی را درمان یا از بروز آنها جلوگیری کند.

یک مطالعه 52 هفته ای که در 226 بزرگسال ، بین سال های 2012 و 2016 انجام شد ، اثر تای چی را با ایروبیک مورد مقایسه قرار داد. این تحقیق توسط محققان دانشکده پزشکی Tufts در بوستون انجام شد. شرکت کنندگان در این مطالعه بین گروه های زیر تقسیم شدند:

  • انجام حرکات تای چی یک بار در هفته به مدت 12 هفته
  • انجام حرکات تای چی یک بار در هفته به مدت 24 هفته
  • انجام حرکات تای چی دو بار در هفته به مدت 12 هفته
  • انجام حرکات تای چی دو بار در هفته به مدت 24 هفته
  • ورزش هوازی دو بار در هفته به مدت 24 هفته

محققان از پرسشنامه تأثیر فیبرومیالژیا معتبر و استاندارد (FIQR) استفاده کردند. نمره FIQR در هر پنج گروه درمانی بهبود یافت. اما علایم بیماران گروه تای چی ، به طور قابل توجهی بیشتر از گروه ورزش هوازی بهبود یافته بود. علاوه بر این ، کاهش قابل توجهی در میزان اضطراب و توانایی مقابله در گروه های تای چی نسبت به گروه ورزش مشاهده شد.

جالب است که بدانید ، هیچ تفاوتی بین انجام حرکات تای چی ، یک یا دو بار در هفته وجود ندارد. همچنین عوارض جانبی جدی در شرکت کنندگان مشاهده نشده است.

حتما بخوانید: بهترین داروهای موجود برای درمان سریع کمردرد و درد گردن

نکته اصلی در اینجا این است که ورزش به علائم فیبرومیالژیا کمک می کند. این مطالعه نشان می دهد که افرادی که به ورزش علاقه ندارند هم می توانند هفته ای یکبار حرکات تای چی را انجام دهند تا از مزایای آن بهره مند گردند.

آیا لرزش بدن با دستگاه، برای کاهش علایم موثر است؟

لرزش تمام بدن شامل استفاده از سکوی ارتعاشی برای انتقال انرژی یا ارتعاشات به بدن است. یک مطالعه جالب دیگر به بررسی تأثیر لرزش بدن برای کاهش علایم فیبرومیالژیا پرداخته است. این یک بررسی کامل بود که سال گذشته منتشر شد. این مطالعه شامل فقط 150 بزرگسال زن بود.

نتایج این مطالعه این بود که:

  • کیفیت شواهد پایین بود
  • تعداد شرکت کنندگان کم بود
  • در انتخاب شرکت کنندگان مطالعه تبعیض وجود داشت یا بعبارت دیگر انتخاب آنها بصورت تصادفی و قابل قبول نبود
  • مطالعات موجود نتایج مهم یعنی درد ، سفتی و خستگی را اندازه گیری نکرده بود.

بعبارت دیگر نتایج این مطالعه معنادار نبود و بنابراین نمی توان گفت که ارتعاش می تواند به بهبود علایم بیماری کمک کند.

آیا پروبیوتیک ها می توانند به بهبود علایم فیبرومیالژیا کمک کنند؟

محققان اسپانیا از سال 2006 تا 2016 در 14 بانک اطلاعاتی جستجو کردند تا ببینند مطالعات در مورد این موضوع چه می گوید.

نتایج نشان داد که مطالعات دقیق و معتبری در مورد تاثیر پروبیوتیک ها در کاهش علایم فیبرومیالژیا وجود ندارد. بعبارت دیگر باید مطالعات دقیق تری برروی پروبیوتیك ها انجام شود.

درمورد هومیوپاتی چطور؟

هومیوپاتی یا همسان درمانی یکی از روش‌ های جایگزین پزشکی است. در این روش درمانی، پزشک دوز بسیار کمی از ماده‌ ی دارویی را به بیمار می ‌دهد و با این‌ کار، سیستم ایمنی طبیعی بدن او را فعال می‌ کند. یک بررسی در سال 2014 از آلمان به بررسی نقش هومیوپاتی در درمان فیبرومیالژیا پرداخت.

متاآنالیزها محققان را به این نتیجه رساند که “مبنای اولیه برای فواید احتمالی هومیوپاتی در فیبرومیالژیا وجود دارد”.

آیا طب سوزنی موثر است؟

محققان چینی یک بررسی در مورد طب سوزنی برای فیبرومیالژیا انجام دادند. آنها در ابتدا 523 کارآزمایی مرتبط را شناسایی کردند ، اما 9 آزمایش مناسب برای متاآنالیزها انتخاب کردند.

نتایج به اینصورت بود که شواهد کافی برای اثربخشی طب سوزنی برای کاهش علایم فیبرومیالژیا وجود نداشت.

حتما بخوانید: همه خواص و مضرات طب سوزنی طبق جدیدترین تحقیقات صورت گرفته در دنیا

اثر کانابینوئیدها در کاهش علایم فیبرومیالژیا به چه صورت است؟

کانابیس به عنوان یک دارو، مدت ‌هاست که استفاده می ‌شود. داروهای ساخته شده بر پایه کانابیس (معروف به کانابینوئیدها) ، بر پایه ماده فعال موجود در آن تحت عنوان دلتا-9-تتراهیدروکانابینول (THC) ساخته شده و استفاده از آن برای مقاصد پزشکی تأیید شده است. یک بررسی در سال 2016 انجام شد که به این سوال پاسخ دهد: آیا کانابینوئیدها می توانند به کاهش علایم فیبرومیالژیا کمک کنند ؟

آنها فقط 2 مطالعه شامل 72 بیمار انجام دادند.

هر دو مطالعه بر روی nabilone که یک کانابینوئید مصنوعی است ، انجام شد. آنها دریافتند که nabilone تحمل ضعیفی دارد و هیچ مدرکی مبنی بر تاثیر آن در درمان فیبرومیالژیا وجود ندارد.

نتیجه گیری

فیبرومیالژیا یک بیماری با دردهای مزمن است که درمان مشخص و قطعی ندارد. اما می توان با راهکارهایی مانند استفاده از داروها ، انجام حرکات ورزشی بخصوص تای چی و موارد دیگری که در بالا اشاره شد ، علایم را کاهش داد.

خوشبختانه ، اکثر مبتلایان به فیبرومیالژیا با وجود علایم سخت ، هنوز هم به زندگی عادی خود ادامه می دهند.

به دنبال یک پزشک خوب باشید تا پس از تشخیص بیماری ، اطلاعات و آموزش های لازم را در این مورد به شما بدهد. آموزش نقش مهمی در کنترل علایم بیماری ایفا می کند.

منبع


اپ چرب زبان

با اپلیکیشن چرب زبان، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!


 

linkفیبرومیالژیا

مطالب مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

keyboard_arrow_up