معرفی انواع ملانوما (تصویری) حقایق جالب و 5 درمان پزشکی موثر

این مقاله بر روی ملانوماهایی که پوست را تحت تاثیر قرار می دهند، تمرکز کرده است. ملانومای که روی پوست تاثیر می گذارد به چهار نوع مختلف تقسیم می شود که این تقسیم بندی بر اساس چگونگی ظاهر شدن، ضخامت و نحوه گسترش آنها می باشد.

ملانوما (ملانوسیت) چیست؟

• ملانوما نوعی سرطان پوست است که از سلول های پوستی که مسئول رنگ پوست است منشاء میگیرد
• ملانوما در بزرگسالان یا کودکان رخ می دهد و در موارد نادری حتی ممکن است در هنگام تولد نیز ایجاد شود (ملانومای مادرزادی)
• به طور معمول، ملانوما ها در نواحی از پوست که بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند بوجود می آید
• ملانوما ممکن است در نواحی پوستی که در معرض نور خورشید قرار نگرفته است نیز ایجاد شود
• می تواند در سیستم عصبی، چشم، داخل بینی، دهان، معقد و همچنین دستگاه تناسلی (مجرای ادرار و واژن) نیز رخ دهد.

4 نوع ملانوما عبارتند از:

1-ملانوما گسترش یافته سطحی

این نوع ملانوما شایع ترین نوع (~ 65٪ همه موارد) است. به طور معمول با نقطه ای قهوه ای یا سیاه شروع می شود که در سراسر پوست گسترش می یابد و همچنین می تواند به ساختارهای زیر پوست نفوذ کند. ممکن است نقطه جدید ایجاد شود یا همان نقطه تغییر اندازه، رنگ یا شکل دهد.

2- ملانوما گره ای

حدود 15٪ ملانوما گره ای در بین مبتلایان به ملانوما دیده شده است. این نوع ملانوما بسیار تهاجمی است و به سرعت رشد می کند. به عنوان توده ای بزرگ شناخته می شود که ممکن است قهوه ای تیره، سیاه، صورتی، قرمز و یا بدون رنگ باشد. اغلب با لمس کردن و احتمالا رنگ یکنواخت (یک رنگ و نه رنگ های مختلف یا سایه های رنگی) است و در مقایسه با سایر ملانوما ها برابر است.

ممکن است به راحتی پوسته پوسته شود و یا خونریزی کند. این نوع خاص به ساختارهای عمیق تر حمله و به طوری که ظرف مدت 6-8 هفته زندگی شخص را تهدید می کنند. این شکل مخصوص اغلب در سر و گردن و معمولا در افراد سن بالا، به ویژه در مردان، یافت می شود.

3- ملانوما لنتیگو مالیگنا

تقریبا 10٪ از ملانوما ها از این نوع هستند که بیشتر در افراد مسن یافت می شود. اغلب از یک لکه ی بزرگ در ناحیه ای از پوست که در معرض آفتاب قرار دارد مانند صورت، گوش، گردن و سر شروع می شود. معمولا سال ها قبل از حمله در لایه های عمیق پوست به آرامی رشد می کند.

4- ملانوما لنتیژینوس آکرال

این نوع خاص ملانوما بسیار نادر است. معمولا بیشتر آنها زیر ناخن یا کف دست و پا یا زیر گونه ایجاد می شوند.

حقایقی راجب ملانوما

• استرالیا بالاترین میزان سرطان پوست در جهان را دارد. از هر 3 استرالیایی بالای 60 سال، 2 نفر آنها مبتلا به سرطان پوست هستند
• برای سنین 15-39 سال ملانوما شایع ترین سرطان در مردان و دومین نوع سرطان رایج در زنان است
• ملانوما چهارمین نوع سرطان رایج (به استثنای سرطان پوست غیر ملانوما) در استرالیا در کنار سرطان پروستات، سرطان کولورکتال و پستان است
• شيوع ملانوما در غير سفید پوستان بسيار پايين است
• تا 4٪ از موارد ملانوما در کودکان (در سن 21 سالگی) رخ می دهد. بین 1 تا 3 درصد از تمام سرطان های تشخیصی در کودکان، ملانوما است

عوامل خطر برای ملانوما

تعدادی از عوامل خطر که باعث افزایش احتمال ابتلا به ملانوما میشوند برای گسترش ملانوما شناسایی شده اند که عبارتند از:

• خال چندتایی (خال گوشتی)؛
• سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلاء به ملانوما
• بالا رفتن سن؛
• قرار گرفتن در معرض آفتاب؛
• سابقه ی شخصی در ابتلا به سرطان های دیگر پوست مانند اسکوموس سل کارسینوما و بازال سل کارسینوم؛
• داشتن پوستی بور که به راحتی می سوزد و لکه می شود.
• ویژگی هایی مانند بوری یا موی قرمز و چشم های آبی یا سبز.
• کسانی که سیستم ایمنی شان تحت درمان است یا افرادی که پیوند عضو شده اند.

حتما بخوانید: خواص عسل، مضرات، تاثیر بر معده و پوست و نکات مهم دیگر (تحقیقات جدید)

شیوه زندگی عامل اصلی خطر ابتلا به سرطان پوست می باشد، از جمله ملانوما، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (مانند تابش خورشید یا استفاده از سولاریوم) است. تابش خورشید نقش بسیار مهمی دارد. برای ملانوما، بیشترین خطر قرار گرفتن در معرض تابش خورشید به طور متناوب (به عنوان مثال تفریح تعطیلات آخر هفته) به جای یک الگوی مداوم (مثلا شغلی که ممکن است به صورت روزانه در معرض آفتاب قرار گیرد) حاصل می شود. قرار گرفتن در معرض آفتاب در دوران کودکی خطر ابتلا به ملانوما در مقایسه با تابش آفتاب در طول زندگی را افزایش می دهد.

نحوه پیشرفت ملانوما

1. اولین گام در گسترش ملانوما، تبدیل ملانوسیت ها (سلول های پوستی که به رنگدانه ها واکنش نشان می دهند) به سلول های سرطانی است
2. این سلول های سرطانی تکثیر می شوند و تعداد شان افزایش می یابند
3. پس از آن در سراسر پوست گسترش (به طوری که ضایعات در قطر نیز افزایش می یابد) و یا در ساختارهای زیر پوست نفوذ می کنند
4. بسته به نوع ملانوما، برخی از ملانوم ها قبل از حمله در ساختار عمیق پوست رشد می کنند، در حالی که انواع دیگر در سطح پوست رشد نسبتا کمی دارند

پیشگیری از ملانوما

پیشگیری از ملانوما بر اساس به حداقل رساندن عوامل خطر قابل تغییر است. استراتژی ها عبارتند از:

• در معرض نور خورشید قرار گرفتن را به حداقل برسانید در زمانی که سطح SunSmart UV فراتر از 3 باشد و به ویژه در وسط روز که سطح UV شدید است.
• از آفتاب سوختگی اجتناب کنید (یا این روش را ببینید)
• در سایه باشید
• با پوشیدن کلاه، سر، گردن و گوش ها را بپوشانید
• لباس های محافظ خورشید بپوشید
• از عینک آفتابی مناسب استفاده کنید
• کرم ضد آفتاب SPF 30+ استفاده کنید
• اجتناب از سولاریوم

علائم ملانوما

بیشتر خال ها بی ضرر و به طور کلی بصورت رنگی (قهوه ای، سیاه یا برنزه) هستند و قطر شان کمتر از 6 میلی متر است (حدود اندازه یک پاک کن مداد) که می توانند صاف یا بلند و به طور کلی در طول زمان تغییر نکنند.

علائم هشدار دهنده اولیه ملانوما

اولین علامت ملانوما، معمولا یک نقطه جدید بر روی پوست است، یا تغییر اندازه، شکل یا رنگ خال. روش زیر ممکن است برای تشخیص ملانوما به شما کمک کند:

• نامتقارن: خال دارای شکل نامنظم است.
• حاشیه: لبه ناصاف، نامنظم و یا زاویه دار.
• رنگ: دارای نقاط سایه دار یا تیره و ناهموار
• قطر: نقطه ای بزرگتر از پاک کن مداد
• در حال رشد یا برآمده: نقطه ای که در اندازه، شکل یا بافت تغییر می کند.

با این حال، تشخیص پزشک تنها راه مطمئن برای اینکه بدانید مبتلا به ملانوما شده اید.

سایر علائم ملانوما عبارتند از:

• زخم هایی که درمان نمی شوند
• رنگ، قرمزی یا تورمی در خارج از حاشیه ی یک نقطه و در اطراف پوست گسترش می یابد
• خارش، حساسیت یا درد
• تغييرات بافت يا اندازه، ترشح يا خونريزي از خال موجود
• تاری دید یا از دست دادن بخشی از آن و یا لکه های تیره در عنبیه

از آنجا که نشانه های سرطان متفاوت هستند و تمام ملانوما ها از خال ایجاد نمی شوند، مهم است که با پزشک تان در مورد تغییرات جدید یا غیر طبیعی پوست تان صحبت کنید.

حتما بخوانید: سرطان پوست، تصاویر، علائم، روشهای جدید درمان و نکات مهم دیگر

علائم گسترش ملانوما در جاهای دیگر (متاستاسیز)

ممکن است بسته به جایی که ملانوما اولیه (محل که در آن ملانوما اولین بار توسعه یافته) و سابقه پزشکی تان نشان می دهد لزوما علائم ملانوما اولیه نباشد. برای برخی افراد اولین نشانه، گسترش ملانوما به جاهای دیگر است که می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد – مربوط به جایی که ملانوما گسترش یافته است به عنوان مثال درد استخوان
• مشکلات کبدی – ممکن است به طور تصادفی در آزمایش خون معمولی نشان داده یا سبب زردی (سفیدی چشم به زرد تبدیل می شود) و یا دچار مشکل خونریزی شود.
• کاهش وزن – رشد سلول های سرطانی می تواند نیازهای متابولیک تان را افزایش دهد و مقدار بیشتری انرژی مصرف کند و از این رو هر گونه کاهش وزن ناخواسته را باید به پزشک عمومی گزارش داد.
• تغییر رفتار و یا تشنج – اگر سلول های سرطانی به مغز گسترش یابد

معاینه بالینی ملانوما

هنگامی که برای یک ضایعه پوستی به پزشک مراجعه می کنید، احتمال دارد بررسی پوستی از جمله نگاه دقیق به سطوح پوست برای یافتن هرگونه ضایعه نگران کننده انجام شود. مواردی که پزشک به دنبال تشخیص ملانوما از یک خال است عبارتند از:

1. نامتقارن:: آنها شکل و یا الگوی ضایعه را در نظر می گیرند. یک ضایعه که شکل یا الگوی نامنظم دارد بیشتر احتمال دارد که ملانوما باشد
2. حاشیه: به حاشیه ی ضایعه توجه می کنند. حاشیه یا طرح کلی ملانوما معمولا نامنظم است
3. رنگ: تغییر رنگ در ضایعه یک نشانه مهم است زیرا این ضایعات بیشتر احتمال دارد که ملانوما باشد
4. قطر: اغلب ملانوما ها هنگام تشخیص اولیه، بیشتر از 6 میلی متر می باشند
5. تکامل: ضایعاتی که در طول زمان تکامل می یابند (تغییر شکل، اندازه، سطح، رنگ یا علائم مانند خارش) بیشتر احتمال دارد ملانوما باشد.

با این حال، یک نوع خاص از ملانوما (ملانوما گره ای) کاملا متفاوت است و از این رو پزشک تان نیز به دنبال ضایعات پوستی می باشد که بتوان آن را لمس کرد. هر توده ای که بیش از یک ماه رشد کرده باشد، باید فوری بررسی شود.

ملانوما چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر پزشک تان نگران ضایعه ای است که دارید، ممکن است بیوپسی پوست انجام دهد که شامل برداشتن ضایعه (قسمتی از ضایعه) و فرستادن آن به هیستوپاتولوژی (جایی که نمونه در زیر میکروسکوپ برای تعیین سلول ها مورد بررسی قرار می گیرد) جهت تشخیص اینکه آیا ضایعه، ملانوما یا نوع دیگری از سرطان پوست است.

بسته به آنچه بیوپسی پوست نشان می دهد، ممکن است لازم باشد تحقیقات دیگر برای تشخیص اینکه آیا هر گونه گسترش به سایر قسمت های بدن شده است انجام شود. این مورد توسط پزشک عمومی یا متخصص تان به طور دقیق مورد بحث قرار خواهد گرفت.

ملانوما چگونه درمان می شود؟

درمان ملانوما بسته به پیشرفت آن متفاوت است. به طور کلی هنگامی که ملانوما تشخیص داده می شود، مرحله ای است که نوع ملانوما نیز مشخص می شود جهت ارائه درمان مناسب.

• برداشتن، درمان استاندارد برای ملانوما اولیه است (جایی که ملانوما در آنجا بوجود آمده).
• اگر سلول های سرطانی به غدد لنفاوی (بخشی از سیستم ایمنی بدن) گسترش یافته باشد ممکن است با عمل جراحی برداشته شود
• برای افرادی که بیماری آنها پیشرفته تر شده، سلولهای سرطانی به یک یا چند محل (متاستاسیز) گسترش می یابند مانند درمان کمکی سیستمتیک، شیمی درمانی، پرتودرمانی و یا برداشتن متاستاسیز تکی یا چندتایی.

جزئیات بیشتر هر کدام از این موارد در زیر ذکر شده است. حمايت روانشناختي نيز در درمان بيماران مبتلا به ملانوما نقش مهمی دارد.

1-برداشتن

از بین بردن ضایعه پوستی و بافتی که زیر پوست (بافت زیر جلدی) است، درمان استاندارد برای ملانوما اولیه است. تخلیه بستگی به ضخامت ملانوما دارد.

هدف این روش این است که ملانوما را کاملا از بین ببرد و با فرستادن بافت برداشته به هیستوپاتولوژی تایید می شود. در حالت مطلوب، بافت برداشته شده شامل حاشیه ی سلول هایی که ملانوما را احاطه کرده است.

بستگی به محل قرارگیری ملانوما و نحوه ی برداشتن آن ممکن است یک شب یا بیشتر در بیمارستان بمانید. برخی از عوارض ناشی از این عمل عبارتند از:

• عفونت زخم – جایی که زخم آلوده می شود و آنتی بیوتیک ها مورد نیاز می شوند
• هماتوم – تجمع خون در محل زخم که باعث زیان رساندن به بهبودی زخم می شود
• بی حسی – بسته به موقعیت مکانی، ممکن است آسیب عصبی ایجاد و باعث بی حسی شود
• اثر زخم – زخم ممکن است توسعه یابد
• جراحی بیشتر – در صورتی که تمام سرطان برداشته نشده و با هیستوپاتولوژی نیز تایید شده باشد ممکن است جراحی بیشتر لازم شود.

بسته به نوع ملانوما امکان دارد درمان دارویی همراه با برداشتن از طریق جراحی لازم باشد که درمان کمکی شناخته می شود.

2- درمان غده لنفاوی با برش

• درمان غده ی لنفاوی به معنی برداشتن گروهی از غده های لنفاوی است
• این عمل جراحی با بیهوشی عمومی انجام می شود

غده های های لنفاوی مجموعه ای از سلول های ایمنی هستند که بخشی از سیستم لنفاوی را تشکیل می دهند (بخشی از گردش که برای بازگشت مایعات به جریان خون انجام می شود و مهم می باشند) و اغلب به عنوان اولین سلول های سرطانی گسترش می یابند. همانطور که غده های لنفاوی دارای چنین عملکرد مهمی هستند و تقریبا یک سوم افراد از آن رنج می برند، این روش فقط می تواند به یک گروه انتخابی اختصاص داده شود.

حتما بخوانید: 4 تا از بهترین پمادهای ضد قارچ پوستی خارجی به همراه قیمت و نکات مهم

3- کرم موضعی ایمیکویمود

• کرم ایمیکویمود داروی است که وقتی روی پوست قرار می گیرد باعث واکنش ایمنی در محل ضایعه می شود
• استفاده از آن محدود است
• بعضی از پزشکان ممکن است آن را برای ملانوما که زود تشخیص داده شده و در نواحی بسیار حساس مانند چهره که جراحی می تواند آن را دچار اختلال کند، تجویز کنند
• برای ملانوما های پیشرفته مناسب نیست و ممکن است باعث واکنش های جدی پوست شود

4- درمان ملانوما متاستاتیک

در افراد مبتلا به ملانوما متاستاتیک چندین گزینه ی درمانی وجود دارد.

• شیمی درمانی: ممکن است این نوع درمان پیشنهاد داده شود، با این حال، امکان دارد پاسخ آن ضعیف و تنها برای مدتی کوتاه مفید باشد.
• پرتودرمانی: می تواند به بهبود علائم مربوط به وجود تومور در استخوان، مغز، بافت نرم و برخی ارگان ها کمک کند. استفاده اصلی از پرتودرمانی مسکن موقتی به منظور بهبود کیفیت زندگی به عنوان مثال کاهش درد و غیره است.
• عمل جراحی: در صورت وجود تعداد محدودی از متاستاسیزها (گسترش به نواحی دیگر) در جاهایی که توسط جراحی قابل دسترسی هستند.
• طب مکمل و جایگزین: ارائه دهندگان چنین درمان هایی ممکن است ادعا کنند که محصولات و یا شیوه های آنها مزایای امیدوار کننده ای دارند، با این حال اغلب ما از بی خطر و یا موثر بودن آنها اطلاعی نداریم.
• ایمونوتراپی: استفاده از داروهایی جهت تحریک سیستم ایمنی بیمار تا بتواند سلول های سرطانی را به طور موثر تشخیص دهد و از بین ببرد. استفاده از چنین داروهایی می تواند عوارض جانبی شدیدی ایجاد کند و از این رو مهم است که توسط یک متخصص سرطان با تجربه تحت کنترل قرار گیرد.
• مهار کننده های BRAF: برخی از ملانوما ها دارای جهش ژنتیکی هستند که آنها را نسبت به گروهی از داروهایی که مهار کننده های BRAF نامیده می شوند حساس می سازد. نشان داده شده است که این عوامل سبب ایجاد ملانوما شده اند و همچنین می توانند توانایی سیستم ایمنی بدن تان را برای تشخیص و از بین بردن سلول های سرطانی بهبود بخشد. با این حال، برخی افراد ممکن است در برابر این داروها مقاومت نشان دهند و بازگشت بیماری را تجربه کنند. آنها فقط برای بیمارانی که مبتلا به ملانوما با جهش ژنتیکی هستند استفاده می شود و مزایای استفاده از آن در برابر عوارض جانبی آن بررسی می گردد. این موضوع با متخصص سرطان باید بررسی شود.

5- درمان روانشناختی

تشخیص ملانوما می تواند برای بیماران، خانواده ها و مراقبین آنها چالش برانگیز باشد. چالش ها از فردی به فرد دیگرمتفاوت است، اما برخی از مسائل رایج عبارتند از:

• تشخیص بیماری تهدید کننده زندگی
• درد و ناراحتی مرتبط با درمان
• تغییر در ظاهر بدن بعد از عمل جراحی
• ترس از بازگشت
• غم و اندوه بیماری

مداخلات روان شناختی ساختاری قابل دسترس هستند و شامل درمان رفتار شناختی، گروه درمانی، گروه های روانشناسی و گروه های حمایتی می باشند.

پیگیری

هدف اصلی پیگیری، تشخیص پیشرفت یا بازگشت اولیه است. فرض این است که درمان قبلی ممکن است منجر به بهبود کنترل بیماری، بهبود کیفیت زندگی و بهبود بقا شود. احتمال دارد اکثر افراد بازگشت مجدد بیماری شان را تشخیص دهند (به جای این که توسط پزشک بیان شوند) که در استرالیا در مورد 75٪ نفر صادق می باشد. اغلب پیگیری با آنکولوژیست (متخصص سرطان) است و بین هر 3-6 ماه در طی یک دوره پنج ساله متفاوت می باشد.

حتما بخوانید: این 6روش درمان کهیر و حساسیتهای پوستی بجای متدهای بی فایده خانگی

تصاویر

برای دیدن صدها تصویر از بیماری ملانوما کلیک کنید