اختلال دو قطبی شامل دوره های شدید اضطراب، تحریک پذیری و نا امیدی و یا ترکیبی از این خلقیات با رفتار طبیعی می باشد . اختلال دوقطبی می تواند یکی از بارزترن وچشمگیرترین بیماری های روانی باشد . دوره های نشاط ، تحریک پذیری و ناامیدی در نواسان با رفتارهای طبیعی می باشند که می توانند در رفتار و الگوی خواب فرد تغییر ایجاد کنند .
بر اساس تحقیقات، یک درصد از جمعیت جهان مبتلا به بیماری دوقطبی هستند اما با تغییر شرایط، این تعداد 2.5 تا 6.5 درصد تخمین زده شده است . طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، اختلال دو قطبی ششمین علت اصلی ناتوانی در افراد 15 تا 44 ساله است. این اختلال نسبت به افسردگی یک قطبی شیوع کم تری دارد.
نوع کلاسیک اختلال دوقطبی که شامل دوره های مکرر شیدایی و افسردگی است، اختلال دو قطبی نوع 1 نامیده می شود. بعضی از افراد هرگز دچار شیدایی شدید نمی شوند و تنها دوره های خفیف تری را تجربه می کنند که هیپومانیا نامیده می شود و تنها با افسردگی همراه است. به این شکل از بیماری، اختلال دو قطبی نوع 2 گفته می شود. علاوه بر این، دو شکل دیگر از اختلال دو قطبی نیز وجود دارند، یکی اختلال دو قطبی که هنوز مشخص نشده است و دیگری اختلال سیکلوتایمیک یا سیکلوتیمیا است. سیکلوتایمیا نوعی خفیف از اختلال دو قطبی است که در آن افراد دوره های هیپومانیا را دارند و با دو سال افسردگی خفیف به جلو و عقب برمی گردند. علائم سیکلوتیمیا در زیر گروه دوقطبی نوع 1 و 2 نمی باشد.
مطالعات نشان می دهد که زنان و مردان به طور مساوی به اختلال دوقطبی مبتلا می شوند. با این حال، برخی شواهد نشان می دهد که زنان بیشتر از مردان مبتلا به دوره های شیدایی و افسردگی می شوند.
به نظر می رسد که زنان حالت دوگانه ی بیشتری را تجربه می کنند. زنان بیش از چهار مرتبه در سال علائم دو قطبی را از خود نشان می دهند و نسبت به درمان مقاومت نشان می دهند. معمولا زنان مبتلا به دوقطبی نوع 2 می شوند.
علائم اختلال دوقطبی می تواند شدید باشد و فرد را از پا در بیاورد. بیماری دوقطبی قابل درمان نیست. با این حال، دارو می تواند به بهبود علائم کمک کند. پس از تشخیص این بیماری، فرد باید تحت نظر و درمان باشد.
مانند برخی دیگر از بیماری ها، اختلال دوقطبی هم نیاز به درمان مادام العمر دارد. زنان باردار مبتلا به این اختلال، باید تحت نظر پزشک باشند. این تصور که بارداری باعث بهبودی علائم می شود، درست نیست. خطر افسردگی و شیدایی در دوران بارداری و پس از زایمان بسیار بالا می باشد. این خطرات برای زنانی که دارو های خود را به طور ناگهانی قطع می کنند نیز وجود دارد.
بنابراین یک زن مبتلا به بیماری دوقطبی قبل از بارداری یا در اوایل دوران بارداری باید با تیم پزشکی در مورد گزینه های درمان صحبت کند. یکی از نگرانی ها، تاثیر دارو ها بر جنین و نوزاد شیرخوار می باشد. یکی دیگر از نگرانی ها، احتمال ابتلای نوزاد به اختلال دوقطبی است که همه این ها باید تحت نظر پزشک سنجیده شوند.
تشخیص بیماری
اختلال دو قطبی یا همان شیدایی، به طور کلی در اواخر دوران بلوغ یا اوایل بزرگسالی بروز می کند، معمولا بین سن 15 تا 30 سالگی و در تمام طول زندگی فرد ادامه دارد. با این حال، برخی اولین علائم را در کودکی نشان می دهند و برخی دیگر تا آخر عمر علامتی ندارند.
محققان بر این باورند که عواملی مانند استعداد ژنتیکی، تاثیرات محیطی و ساز و کار مغز از عوامل موثر در ابتلا به اختلال دوقطبی هستند.
بر اساس نظر موسسه ملی بهداشت و روان، افرادی که یکی از نزدیکان شان از اختلال دوقطبی رنج می برند، چهار تا شش برابر بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به این بیماری هستند. به این نکته باید توجه داشت که همه افراد با سابقه ی خانوادگی به این بیماری مبتلا نمی شوند. هیچ ژنی برای این اختلال شناسایی نشده است، اما به نظر می رسد که بسیاری از ژن ها در ترکیب با عوامل محیطی می توانند باعث ایجاد این اختلال شوند.
مطالعات انجام شده بر روی دوقلو های همسان با ژن های مشابه نشان می دهد، فردی که دارای دوقلو همسان با اختلال دوقطبی می باشد در مقایسه با کسی که خواهر و برادر غیر همسان دوقطبی دارد، در معرض این بیماری است. این نشان می دهد که ژن ها به طور قطع درگیر هستند. با این حال فردی که دوقلوی همسان با اختلال دوقطبی دارد الزاما به این بیماری مبتلا نمی شود، این نشان می دهد که سایر عوامل نیز دخیل هستند.
مطالعات نشان می دهد که استرس، مشکلات کاری یا روابط بین افراد ممکن است باعث بروز دوره های شیدایی در افرا مبتلا به دوقطبی شود، به خصوص اگر استرس خواب فرد را برهم زند. استرس و بی خوابی مکانیسمی را در مغز افراد مستعد ایجاد می کند که باعث تشدید اختلال دوقطبی خواهد شد.
رفتار های مشترک اختلال دوقطبی با سایر بیماری های روانی می تواند تشخیص و درمان مناسب را به تاخیر بیاندازد. به عنوان مثال، در بسیاری از موارد اختلال دوقطبی با افسردگی معمولی اشتباه گرفته می شود. گاهی نیز ممکن است این اختلال به اشتباه سوء مصرف الکل و مواد مخدر، مشکلات کار و عملکرد مدرسه تشخیص داده شود. با این حال، تشخیص این اختلال توسط یک پزشک بالینی با تجربه کار دشواری نیست.
اختلال دو قطبی از طریق ارزیابی علائم و سابقه خانوادگی تشخیص داده می شود. برای تشخیص این اختلال، فرد باید معیارهای مندرج در کتابچه ی راهنمای اختلالات روانی چاپ شده توسط انجمن روانشناسی آمریکا را داشته باشد. علاوه بر ارزیابی روان پزشکی، معاینات پزشکی نیز باید انجام شود. معاینه ی فیزیکی و آزمایش خون می تواند اختلال دوقطبی را شناسایی کنند.
آزمایش های فیزیکی، آزمایش خون و اسکن مغزی، به طور قاطع نمی توانند این اختلال را تشخیص دهند، اگرچه در این زمینه پیشرفت هایی صورت گرفته است. به عنوان مثال، تصویر برداری مغز با استفاده از تصویر برداری تشدید مغناطیسی یا (MRI)، توموگرافی انتشار پوزیترون PET) ) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (FMRI) به محققان اجازه می دهند تا از ساختار و فعالیت مغز عکس برداری کنند. این روش ها به دانشمندان این امکان را می دهند تا اختلالات مغز برای تشخیص بیماری دوقطبی و سایر بیماری های روانی را مشاهده کنند.
علائم
علائم اختلال دوقطبی به چند دسته تقسیم می شوند که شامل افسردگی، شیدایی و رفتار مختلط (که در آن دوره های افسردگی و شیدایی هم زمان وجود دارند). علاوه براین، افرادی که هر یک از این موارد را تجربه می کنند، ممکن است دچار روان پریشی شوند و تفکر، درک و ارتباط با جهان اطراف را از دست بدهند. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده این علائم را تجربه کردید ، حتما به تیم متخصص مراجعه کنید و درخواست ارزیابی کامل کنید.
علائم افسردگی عبارتند از:
- غم و اندوه مداوم
- از دست دادن اشتیاق به فعالیت هایی که زمانی سرگرم کننده بودند، از جمله رابطه جنسی
- تغییر قابل توجه اشتها و وزن (افزایش یا کاهش) بی قراری یا تحریک
- تحریک پذیری یا گریه بیش از حد
- تغییر در الگوی خواب، کم خوابی یا خواب زیاد
- کمبود انرژی، احساس بی حالی جسمی و ذهنی
- احساس گناه، بی ارزشی، درماندگی و ناامیدی
- علائم جسمی مداوم که به درمان پاسخ نمی دهند، مانند سردرد، اختلالات گوارشی و درد مزمن
- مشکل در فکر یا تمرکز
- فکر به مرگ یا خودکشی
علائم شیدایی نیز عبارتند از:
- سرخوشی
- تحریک پذیری
- عزت نفس بیش از حد بالا
- بی خوابی
- پرحرفی
- افکار رقابتی
- افزایش فعالیت، از جمله فعالیت جنسی
- حواس پرتی
- افزایش انرژی و یا تحریک بدنی
- درگیری بیش از حد در رفتار های پرخطر، مانند ولخرجی
- قضاوت ناعادلانه
- رفتار اجتماعی نامناسب
اختلال قابل توجه در چرخه ی خواب و بیداری شما نشانه ی هشدار اولیه این بیماری می باشد. کنترل چرخه خواب برای جلوگیری از بدتر شدن علائم، لازم و ضروری است . کاهش و اختلال در خواب برای مادران شیرده اتفاق می افتد. برای زنان باردار مبتلا به این اختلال مهم است که با پزشک خود در مورد راه های کاهش اختلالات خواب پس از زایمان صحبت کنند.
از دیگر علائم افسردگی و شیدایی می توان به روان پریشی اشاره کرد که شامل توهم و هذیان است. دوره های مختلط افسردگی و شیدایی شامل علائمی مانند تحریک، مشکل خواب، تغییر در اشتها، روان پریشی و فکر به خودکشی است.
علائم شیدایی، افسردگی یا حالت مختلط به صورت اپیزودیک است و به طور معمول عود می کند. اگر این بیماری به درستی درمان نشود، ممکن است با افزایش سن اپیزودها بیشتر شوند. این دوره ها در افرادی که علائم کمی دارند، از هم جدا می شوند.
زنان مبتلا به دوقطبی در دوره ی بارداری و پس از زایمان بیشتر دچار روان پریشی و دوره های شیدایی می شوند. این خطر برای زنانی که داروهای تثبیت کننده ی خلق و خوی خود را به طور ناگهانی قطع می کنند، شدیدتر است.
شدت علائم در افراد مختلف متفاوت است. برخی از افراد دوره های شدید شیدایی را تجربه می کنند که دشواری در عملکرد و روان پریشی شدید از علائم آن است. سایر افراد دوره های ” هیپومانیا ” خفیف تری دارند که شامل افزایش انرژی، سرخوشی و تحریک پذیری است. برخی دوره های شدید افسردگی را تجربه می کنند که در کار های روزمره خود دچار اختلال می شوند. بستری شدن در بیمارستان برای دوره های شدید افسردگی و شیدایی ضروری است.
اگر به اختلال دوقطبی مبتلا هستید، حتی اگر خانواده و یا دوستان بخواهند شما را متوجه این تغییر رفتار کنند، ممکن است حرف آن ها را باور نکنید.
در طول دوره ی شیدایی شما ممکن است از الکل استفاده کنید، روزانه فعالیت زیادی داشته باشید، بی قانون رانندگی کنید، ولخرجی کنید، تصمیمات پر خطر بگیرید یا از نظر جنسی بیش از حد فعال شوید. بدون درمان، مرحله ی شیدایی می تواند روزها و ماه ها ادامه یابد. با کمرنگ شدن آن، ممکن است دوره ی طبیعی یا افسردگی شروع شود اما گاهی اوقات می تواند دوره ی شیدایی دیگری شروع شود.
هنگامی که دوره ی افسردگی را تجربه می کنید، ممکن است اشتیاق خود را نسبت به همه چیز از دست بدهید، گریه کنید، کاملا ناامید شوید و به خودکشی فکر کنید. برای خیلی از افراد افسردگی پس از یک دوره ی شیدایی رخ می دهد. علایم افسردگی دوقطبی مانند افسردگی یک قطبی است.
افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است عملکرد غیر طبیعی غده تیروئید داشته باشند. از آنجا که پرکاری و کم کاری تیروئید به تنهایی می تواند منجر به تغییرات خلقی شود، مهم است که پزشک سطح تیروئید را کنترل کند. به علاوه اگر تحت درمان لیتیوم هستید، ممکن است تیروئید شما کم کار شود.
درمان
اگر مبتلا به اختلال دوقطبی هستید، به درمان مادام العمر نیاز خواهید داشت. برای تعیین این که کدام دارو یا ترکیبی از دارو ها بهترین نتیجه را دارند، باید تحت نظر منظم پزشک باشید.
لیتیوم
دارو های “تثبیت کننده ی خلق و خو” اغلب برای کمک به کنترل اختلال دوقطبی تجویز می شوند و انواع مختلفی دارند. به طور کلی، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برای مدیریت بیماری خود باید سال ها از این دارو ها استفاده کنند. در صورت لزوم برای درمان دوره های شیدایی و افسردگی، سایر داروها گاهی اوقات با تثبیت کننده های خلقی ترکیب می شوند. این دارو های ترکیبی شامل داروی ضد روان پریشی، ضد افسردگی و یا بنزودیازپین برای تحریک می باشند.
برای نزدیک به چهل سال است که تثبیت کننده ی خلق و خوی لیتیوم از درمان های اصلی دو قطبی است.
لیتیوم حالات روحی را متعادل می کند. اما دقیقاً مشخص نیست که این دارو چگونه در مغز کار می کند. لیتیوم فقط برای حملات شیدایی استفاده نمی شود ، بلکه به عنوان یک درمان مداوم برای جلوگیری از انواع دوره های بیماری استفاده می شود. حدود سه هفته طول می کشد تا علائم شدید شیدایی کاهش یابد. قبل از کنترل بیماری ممکن است لازم باشد برای چند ماه این دارو مصرف شود.
لیتیوم در صورت مصرف منظم می تواند افسردگی و شیدایی را کنترل کرده و احتمال عود بیماری را کاهش دهد. با این حال ، گرچه این روش درمانی برای بسیاری از افراد موثر است ، اما برای همه مفید نیست.
در صورت استفاده از لیتیوم ، آزمایش منظم خون ضروری است. سطح لیتیوم در خون شما با آزمایش خون قابل اندازه گیری است. این آزمایش ها برای تعیین دوز مناسب لیتیوم برای شما استفاده می شود. دوز بسیار کم ممکن است موثر نباشد و دوز بالای دارو عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کند که شامل افزایش وزن، لرزش، تشنگی و تکرر ادرار، خواب آلودگی، ضعف، حالت تهوع، استفراغ و خستگی می باشند.
مصرف نمک همچنین بر میزان لیتیوم در بدن شما تأثیر می گذارد. یک کاهش چشم گیر در مصرف نمک، ورزش و تعریق بیش از حد، تب، استفراغ یا اسهال ممکن است باعث تجمع لیتیوم در بدن شما شود وبرای بدن سم باشد. مصرف بیش از حد لیتیوم باعث گیجی ، هذیان، تشنج و کما می شود و ممکن است در موارد استثناعی منجر به مرگ خواهد شد .
علاوه بر لیتیوم ، یکی دیگر از تثبیت کننده های خلقی که در درمان اختلال دو قطبی استفاده می شود ، دارو های ضدتشنج است. برای افزایش تاثیرگذاری ، ممکن است با لیتیوم ترکیب شوند. دارو های خاص مورد استفاده برای بیماران دو قطبی عبارتند از:
داروهای ضد تشنج
دارو های ضد تشنج مانند اسید والپروئیک (دپاکن) و دیوالپروکس (دپاکوت) می توانند در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی باعث تثبیت رفتار شوند. برخی شواهد نشان می دهد که اسید والپروئیک ممکن است منجر به تغییرات هورمونی در دختران نوجوان و سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنانی شود که مصرف دارو را قبل از 20 سالگی شروع کرده اند. دارو های ضدتشنج کاربامازپین (تگرتول) و اگزکاربازپین (تری لپتال) نیز به عنوان تثبیت کننده های خلقی تأثیراتی دارند ، اگرچه هنوز توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان اختلال دو قطبی تأیید نشده اند. در این مرحله ، شواهدی در مورد اثربخشی تگرتول نسبت به تری لپتال وجود دارد. اما موثرترین داروی ضد تشنج لامیکتال می باشد که برای درمان طولانی مدت بزرگسالان مبتلا به اختلال دو قطبی مورد تأیید FDA است. این دارو برای درمان دوره های افسردگی اختلال دو قطبی استفاده می شود. برخی از داروهای ضد تشنج می توانند اثر بخشی قرص های ضد بارداری را کاهش دهند. حتما روش جلوگیری از بارداری خود را با متخصص در میان بگذارید. بیماران شدید ممکن است نیاز به یک درمان ترکیبی با تثبیت کننده های خلق و خو و سایر دارو ها داشته باشند.
دارو های ضد افسردگی
چندین دوره مصرف دارو های ضد افسردگی گاهی برای درمان علائم افسردگی اختلال دوقطبی استفاده می شود که شامل فلوکستین (پروزاک) ، پاروکستین (پاکسیل) ، سرترالین ( زولوفت ) و بوپروپیون ( ولبوترین ) می باشند. با این حال ، استفاده از دارو های ضد افسردگی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی بحث برانگیز است، زیرا ممکن است در روند دارو ها اختلال ایجاد کنند و باعث بروز دوره ی شیدایی شوند. قبل از شروع دارو های ضد افسردگی ، اطمینان حاصل کنید که در دوره ی شیدایی نباشید. عوارض جانبی و اثر بخشی برای هر قرص ضد افسردگی متفاوت است.
دارو های ضد روان پریشی
اگر در طی یک دوره اختلال دوقطبی علائم روان پریشی یا شیدایی را تجربه می کنید ، پزشکان گاهی اوقات دارو های ضد روان پریشی را به تنهایی یا در ترکیب با یک تثبیت کننده خلق و خوی دیگر برای کنترل علائم تجویز می کنند. اولانزاپین همچنین می تواند به تنهایی برای درمان اختلال دو قطبی استفاده شود. نمونه هایی از داروهای ضد روان پریشی مورد استفاده شامل بنزودیازپین ها می باشد که ممکن است برای درمان بی خوابی در برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با حالت شیدایی حاد استفاده شود. احتمال سوء مصرف یا وابستگی جسمی به بنزودیازپین ها وجود دارد. بنابراین ، این دارو ها اغلب فقط برای مدت زمان محدودی از جمله در یک دوره حاد تجویز می شوند .صبور باشید. قبل از بهبود یا کاهش علائم ممکن است مصرف منظم داروی جدید سه هفته طول بکشد. در این دوران باید تحت مراقبت پزشکی باشید واگر اثر دارو را مشاهده نمی کنید حتما با پزشک خود در میان بگذارید. در برخی موارد باید برنامه های درمانی را تغییر داد.
الکترو شوک درمانی ( ECT)
یکی دیگر از گزینه های درمانی برای اختلال دو قطبی و انواع دیگر افسردگی است. این دارو فقط در مواردی برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود که داروهای دیگر بی اثر باشند. ECT همچنین بارداری و استفاده از برخی دارو ها را بیش از حد خطرناک می کند. درست قبل از درمان با ECT به شما یک شل کننده عضله و گاهی بیهوشی عمومی داده می شود. سپس الکترودها به پوست سر شما متصل می شوند. جریان الکتریکی باعث تشنج مختصر می شود.این شوک معمولاً 30 تا 90 ثانیه طول می کشد. شما احتمالاً کمی گیج به هوش خواهید آمد. به احتمال زیاد در عرض پنج تا 15 دقیقه بهبود خواهید یافت و می توانید در همان روز به خانه بروید. درمان های حاد معمولاً سه بار در هفته و حدود یک ماه اتفاق می افتد.
بیش از 70 سال است که درمان ECT مورد استفاده قرار می گیرد و از همان ابتدا به عنوان درمانی برای افسردگی معرفی شده است. این درمان سالانه بر روی بیش از ده هزار نفر انجام می شود. این عمل در بیمارستان های روانی انجام می شود و تاثیر بسزایی دارد.
قرص آسنترا یا سرترالین 50-کاربرد، عوارض، نحوه مصرف و سایرنکات مهم
این یک روش درمانی بسیار موثر برای بسیاری از افراد مبتلا به دوره های افسردگی ، جنون یا مترکیبی از این دو است که به سایر درمان ها پاسخ نمی دهند و یا به دلایلی نمی توان درمان های دیگری را برای آنها انجام داد. تحقیقات نشان داده است که بیمارانی که ECT را به همراه لیتیوم دریافت می کنند نسبت به کسانی که تنها لیتیوم دریافت می کنند نتایج بهتری مشاهده کردند. همانند سایر روشهای درمانی ، شما باید قبل از شروع درمان ECT یک معاینه فیزیکی کامل داشته باشید.
عوارض جانبی این درمان می تواند از دست دادن حافظه و گیجی دائمی باشد. این عوارض جانبی در گذشته بیشتر نگران کننده بود و تکنیک های مدرن ECT باعث کاهش چشمگیر آنها شده است. با ابن حال افراد باید از عوارض جانبی این روش درمان مطلع باشند.
روان درمانی
مانند همه بیماری های روانی و سایر بیماری های جدی ، اختلال دو قطبی می تواند عزت نفس و روابط فرد را به ویژه با همسر و خانواده از بین ببرد. بدون درمان ، افراد مبتلا ممکن است امور مالی ، شغلی ، خانواده و زندگی خود را به خطر بیندازند. بنابراین ، علاوه بر درمان با دارو ها ، روان درمانی (“گفتگوی درمانی” ) برای افراد مبتلا به این اختلال و همچنین برای اعضای خانواده آن ها نیز توصیه می شود. بهترین روانپزشکان در اینجا معرفی شده اند
اختلال دو قطبی و بارداری
زنان مبتلا به اختلال دو قطبی که می خواهند باردار شوند باید چندین مسئله را در نظر بگیرند. برنامه ریزی دقیق برای بارداری می تواند به زنان مبتلا به بیماری دو قطبی کمک کند تا ضمن جلوگیری از خطرات برای نوزادان ، بیماری خود را به بهترین شکل کنترل کنند. هدف از مشاوره پزشکی، حفظ خلق و خوی ثابت در دوران بارداری و پس از زایمان است. در نظر گرفتن خطرات داروها برای نوزاد متولد نشده و همچنین خطرات اختلال دو قطبی درمان نشده برای مادر و نوزاد متولد شده بسیار مهم است. این موارد باید طبق نظر پزشک مورد ارزیابی قرار بگیرند.
پس از ارزیابی مخاطرات، اگر ترجیح می دهید در دوران بارداری از دارو استفاده نکنید باید بدانید که اکثر متخصصان مراقبت های بهداشتی توصیه می کنند از تغییر ناگهانی دارو در دوران بارداری خودداری کنید ، که می تواند خطر عود را افزایش دهد.
به طور کلی ، مطالعات نشان می دهد که مصرف تنها یک تثبیت کننده خلق و خو در دوران بارداری نسبت به مصرف چندین دارو خطر کمتری برای جنین در حال رشد دارد. مشخص شده است که برخی از داروهای ضدتشنج برای جنین مضر هستند و احتمالاً منجر به نقایص مادرزادی می شوند. با این حال ، عوارض جانبی در داروهای مختلف متفاوت هستند. در مورد داروهای احتمالی و خطرات آن ها با متخصص صحبت کنید..
برخی از این داروها می توانند در دوران شیردهی استفاده شوند اما تمام گزینه ها باید با متخصص در میان گذاشته شوند. به طور کلی ، اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید و به اختلال دوقطبی مبتلا هستید ، حتماً در مورد ایمنی درمان در حین بارداری و بعد از آن با متخصص صحبت کنید.
ECT همچنین برای دهه ها ( با تنظیمات مناسب ) در بارداری برای درمان مانیا شدید یا افسردگی استفاده شده است.
جلوگیری از تشدید بیماری
بیماران و خانواده هایشان باید درک کنند که اختلال دو قطبی برطرف نخواهد شد و هیچ راهی برای جلوگیری از بروز این اختلال وجود ندارد. تنها راه برای کنترل اختلال ، تطبیق خود با انواع درمان ها است.
حقایقی که باید بدانید
1- اختلال دو قطبی شامل دوره های شیدایی و افسردگی است.
2- طبق آمار، یک درصد از جمعیت تحت تأثیر اختلال دوقطبی قرار گرفته اند ، اما در شرایط حال حاضر این تعداد به 2.6 تا 6.5 درصد تخمین زده شده است. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی ، اختلال دو قطبی ششمین علت اصلی ناتوانی در افراد 15 تا 44 ساله است.
3- بیشتر افراد مبتلا به اختلال دو قطبی می توانند شدیدترین حملات بیماری را با درمان کنترل کنند.
4- مانند سایر بیماری های جدی ، اختلال دو قطبی نه تنها برای فردی که به آن مبتلا است دشوار است بلکه برای اعضای خانواده ، دوستان و کارفرمایان نیز سخت است. اعضای خانواده افراد مبتلا به اختلال دو قطبی معمولاً باید با مشکلات جدی رفتاری ( مانند ولگردی و قانونی شکنی ) و با عواقب ماندگار این رفتار ها کنار بیایند.
5- اختلال دو قطبی به طور کلی در سنین 15 تا 30 سالگی بروز می کند.
6- اختلال دو قطبی در خانواده ها وجود دارد و بسیاری از محققان معتقدند که این بیماری ژنتیکی است. با این وجود محققان نقص ژنتیکی خاصی را با این بیماری مرتبط نکرده اند.
7- همه کسانی که سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی دارند به این بیماری مبتلا نمی شوند.
8- مطالعات نشان می دهد که استرس ، دشواری در کار یا روابط بین فردی ممکن است باعث بروز دوره هایی در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی شود ، به خصوص اگر استرس باعث بی خوابی شود.
9- لیتیوم درمان انتخابی برای افراد مبتلا به اختلال دو قطبی بوده است اما برای همه افراد مبتلا به این اختلال موثر نیست. سایر گزینه های درمانی موثر در دسترس هستند.
10-اختلال دو قطبی می تواند در دوران بارداری و بعد از آن بدتر شود. به دلیل عوارض دارو ها بر روی جنین در حال رشد، زنان باردار مبتلا به دوقطبی باید تحت نظر متخصص باشند.
چطور با اختلال دوقطبی زندگی کنیم (نکات کاملا موثر خود درمانی)
