فواید قرص والپروات سدیم، عوارض قطع ناگهانی و تاثیر بر میگرن

در این مطلب با کمک جدیدترین تحقیقات پزشکی روز دنیا، شما را با خواص، عوارض جانبی، تاثیر بر میگرن و همه نکات ضروری دیگر قرص والپروات سدیم آشنا می کنیم.

قرص والپروات سدیم چیست؟

• این قرص در درمان کلیوی، صرع جزئی و یا انواع صرع استفاده می شود
• قرص آهسته جذب سدیم والپروات 200 میلی گرم برای استفاده خوراکی است
• نیاز روزانه با توجه به سن و وزن بدن متغیر است
• قرص والپروت سدیم ممکن است دو بار در روز مصرف شود
• قرص ها باید به طور کامل بلعیده شوند و نباید خرد یا جویده شوند

حتما بخوانید: بیماری صرع در بزرگسالان، علت، داروها، هشدارهای ازدواج و نکات مهم

طرز و دوز مصرف

1-بزرگسالان

مصرف روزانه با 600 میلی گرم در روز شروع میشود و با پله های 200 میلی گرم و در بازه های سه روزه اضافه می شود تا به میزان کنترل شده مورد نیاز برسد. ماکزیمم دوز در محدوده دوز 1000 میلی گرم تا 2000 میلی گرم در روز، یعنی 20 تا 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. در صورتی که باز هم کافی نباشد، دوز ممکن است به میزان 2500 میلی گرم در روز افزایش یابد.

2- کودکان بیش از 20 کیلوگرم

دوز اولیه با 400 میلی گرم در روز (صرف نظر از وزن) شروع می شود و کم کم اضافه می شود تا به میزان مورد نظر برسد؛ که معمولا در محدوده 20 تا 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است. در جایی که کافی نباشد، دوز ممکن است تا 35 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز افزایش یابد.

3- کودکان زیر 20 کیلوگرم

20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز مورد نیاز است؛ در موارد شدید، تنها در بیمارانی که در آنها سطوح اسید والپروپک پلاسما را می توان تحت نظارت قرار داد، این میزان ممکن است تا بیش از 40 میلی گرم بر کیلوگرم در روز افزایش یابد، البته باید فاکتورهای کلینیکی شیمیایی و پارامترهای هماتلوژی بررسی شود.

4- استفاده در سالمندان

گرچه فارماکوکینتیک این قرص برای افراد مسن اصلاح شد است، اما باید این دارو بصورت محدود و در دوز کنترل شده، فقط برای کنترل تشنج در آنها مصرف شود. چون به دلیل کاهش وابستگی به سرم آلبومین حجم توزیع دارو در بدن افراد مسن افزایش می یابد و نسبت داروهای آزاد در خون افزایش می یابد. این امر بر تفسیر بالینی سطح والپروئیک اسید پلاسما تأثیر می گذارد.

5- بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی

ممکن است لازم باشد دوز را کاهش دهیم. مصرف باید با توجه به نظارت بالینی تنظیم شود زیرا نظارت بر غلظت پلاسما ممکن است گمراه کننده باشد.

6- در بیماران با نارسایی کبدی

سالیسیلات ها نباید همزمان با والپروات استفاده شوند، زیرا از یک مسیر متابولیکی استفاده می کنند.

مرگ و میر ناشی از اختلالات عملکرد کبدی، از جمله نارسایی کبدی، در بیمارانی که درمان آنها شامل اسید والپروئیک است محتمل است. سالیسیلات ها نباید در کودکان زیر 16 سال استفاده شود. علاوه بر این مصرف همزمان با والپروات سدیم، در کودکان زیر 3 سال، خطر سمیت کبدی را افزایش می دهد.

7- درمان ترکیبی

هنگام شروع مصرف سدیم والپروات در بیمارانی که تحت درمان با سایر داروهای ضد تشنج هستند، شروع درمان با سدیم والپروات باید تدریجی باشد و پس از دو هفته به میزان نهایی برسد. در بعضی موارد در صورت استفاده در ترکیب با ضد تشنج هایی مانند فنوتیوین، فنوباربیتال و کاربامازپین که باعث ایجاد فعالیت آنزیم کبدی می شوند ممکن است لازم باشد که دوز از 5 تا 10 میلی گرم بر کیلوگرم در روز، شروع شود. هنگامی که باربیتورات ها به صورت همزمان مصرف می شوند (به خصوص در کودکان)، باید میزان باربیتورات کاهش یابد.

حتما بخوانید: 5 تا از بهترین دمنوش ها برای درمان سردرد و میگرن (جدیدترین تحقیقات)

در کودکان نیازمند به دوزهای بالاتر از 40 میلی گرم بر کیلوگرم در روز، باید پارامترهای شیمیایی بدن و پارامترهای هماتولوژی بررسی شود.

دوز بهینه به طور عمده توسط شرایط کنترل تشنج تعیین می شود و اندازه گیری های معمول از سطح پلاسما غیر ضروری است. با این حال یک روش برای اندازه گیری سطح پلاسما وجود دارد و در صورتی که کنترل ضعیف وجود داشته باشد یا عوارض جانبی مشکوک باشد، ممکن است مفید باشد.

8- دختر بچه ها، دختران نوجوان و زنان مستعد بارداری و زنان باردار

سدیم والپروات باید توسط متخصص برای مدیریت صرع آغاز و تحت نظارت باشد. درمان فقط باید در صورتی آغاز شود که دیگر درمان ها بی اثر باشند و بیمار آنها را تحمل نکند. ترجیحا والپروات سدیم باید به عنوان یک درمان یکنواخت و در پایین ترین دوز موثر به عنوان فرمولاسیون طولانی مدت برای جلوگیری از غلطت بالای پلاسما تجویز شود. دوز روزانه باید حداقل در دو دوز تقسیم شود.

اگر این بیماریها را دارید والپروات مصرف نکنید

• بیماری کبدی فعال
• سابقه شخصی یا خانوادگی اختلالات شدید کبدی، به ویژه مواد مخدر
• بیماران مبتلا به اختلالات سیکل اوره شناخته شده
• حساسیت به والپروات سدیم
• پورفیریا

بیمارانی که اختلالات شناخته شده میتوکندری ناشی از جهش در کدگذاری ژن هسته ای آنزیم پلیماز میتوکندری (POLG)، سندرم مثبت آلپرز هاتن لوخر و کودکان زیر دو ساله که مشکوک به اختلال مربوط به پلیگ هستند.

هشدارهای ویژه و اقدامات احتیاطی جهت استفاده

گرچه هیچ شواهد خاصی از علائم ناگهانی اولیه پس از قطع والپروات وجود ندارد، اما معمولا این دارو طبق نظارت یک متخصص به طور تدریجی باید قطع شود. این موضوع به دلیل امکان تغییر ناگهانی در غلظت پلاسما است که باعث عود علائم می شود.

اندیشه ها و رفتار خودکشی در بیماران تحت درمان با داروهای ضد صرع در چندین مورد گزارش شده است. نتایج یک متاآنالیز آزمایشات تصادفی با کنترل دارونما از داروهای ضد صرع، نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به افکار و رفتار خودکشی است.

بنابراین بیماران باید به خاطر نشانه هایی از افکار و رفتار خودکشی مورد بررسی قرار گیرند و درمان مناسبی باید در نظر گرفته شود. اگر نشانه ای از افکار یا رفتار خودکشی وجود داشته باشد، بیماران (و همراهان بیمار) باید به دنبال مشاوره پزشکی باشند.

هشدارهای ویژه

اختلال عملکرد کبدی

• آسیب شدید کبد، از جمله نارسایی کبدی که بعضی اوقات به مرگ منجر می شود، گزارش شده است
• پس از 3 سال، میزان بروز آن به طور قابل توجهی کاهش می یابد و به طور مداوم با افزایش سن کاهش می یابد.
• از استفاده همزمان سالیسیلات ها در کودکان زیر 3 سال به دلیل خطر سمیت کبدی باید اجتناب شود.
• سالیسیلات ها نباید در کودکان زیر 16 سال استفاده شود
• در هنگام تجویز والپروات سدیم، مونوتراپی در کودکان زیر 3 سال قبل از شروع درمان توصیه می شود
• عمدتا آسیب کبدی در طی 6 ماه اول درمان رخ می دهد، دوره حداکثر خطر، هفته 2 تا 12 می باشد

پانکراتیت

• پانکراتیتی که ممکن است شدید باشد و باعث مرگ و میر شود، به ندرت گزارش شده است
• بیماران مبتلا به تهوع، استفراغ یا درد حاد شکمی باید یک ارزیابی فوری پزشکی (از جمله اندازه گیری آمیلاز سرم) داشته باشند
• کودکان و نوجوانان در معرض خطر خاصی هستند. این خطر با افزایش سن کاهش می یابد
• تشنج شدید و اختلالات عصبی شدید همراه با درمان ترکیبی ضد تشنج ممکن است عامل خطر باشد
• نارسایی کبدی با پانکراتیت، خطر بروز مرگ و میر را افزایش می دهد
• در صورت پانکراتیت، والپروات باید قطع شود

تشنج های شدید

• همانند سایر داروهای ضد صرع، در بعضی از بیماران ممکن است به جای بهبودی، شدت تشنج افزایش یابد.

هماتولوژیک

• قبل از شروع درمان یا قبل از جراحی و در صورت خونریزی یا خونریزی خودبه خودی، شمارش تعداد گلبول های خون، شمارش پلاکت، زمان خونریزی و آزمایش انعقاد توصیه می شود.

نارسایی کلیه

• در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ممکن است لازم باشد دوز کاهش یابد

حتما بخوانید: چه غذاها و خوراکی هایی برای سردرد و میگرن مضر یا مفید هستند؟ (تحقیقات جدید)

افزایش وزن

• والپروات سدیم معمولا باعث افزایش وزن می شود که ممکن است مشخص و پیشرفته باشد
• به بیماران باید خطر ابتلا به چاقی هشدار داده شود و برای به حداقل رساندن آن باید استراتژی های مناسب اتخاذ شود

بارداری

زنان مستعد بارداری نباید والپروات سدیم را بدون مشاوره تخصصی شروع کنند

مشاوره مناسب برای همه زنان باردار مبتلا به صرع در ارتباط با خطرات مرتبط با حاملگی باید انجام شود

الکل

• مصرف الکل در طول درمان با والپروات توصیه نمی شود.

تداخل با دیگر داروها

ضد روانپرشی، مهارکننده های MAO، داروهای ضد افسردگی و بنزودیازپین ها

والپروات ممکن است اثر دیگر داروهای روانگردان مانند داروهای ضد روانپرشی، مهارکننده های MAO، داروهای ضد افسردگی و بنزودیازپین ها را تقویت کند؛ بنابراین، نظارت بالینی توصیه می شود و دوز سایر داروهای روانگردان باید در صورت لزوم تنظیم شود.

اولانزاپین

اسید والپریک ممکن است باعث کاهش غلظت پلاسما الانزاپین شود

فنوباربیتال

والپروات موجب افزایش غلظت پلاکتی فنوباربیتال (به علت مهار کاتابولیسم کبدی) و آرتروز می شود، به خصوص در کودکان

پریمیدیون

والپورات باعث افزایش سطح پریمیدیون پلاسما با تشدید عوارض جانبی آن (مانند آرام سازی) می شود. این علائم با درمان درازمدت متوقف می شود.

فینتوئین

والپروات باعث کاهش غلظت فینتوئین پلاسما می شود. علاوه بر این، والپروات موجب افزایش میزان فنتوئین آزاد با علائم تجویز احتمالی می شود

کاربامازپین

در تجویز والپروات با کاربامازپین، سمیت کلینیکی گزارش شده است زیرا والپروات ممکن است اثرات سمی کاربامازپین را تقویت کند.

داروی مشابه: عوارض و نحوه مصرف ارگوتامین سی برای درمان میگرن (تحقیقات جدید)

لاموتريژين

والپروات سدیم، متابولیسم لاموتریژین را کاهش می دهد و نیمه عمر لاموتریژین را تقریبا دو برابر می کند. این تعامل می تواند منجر به افزایش سمیت لاموتریژین بویژه در موارد شدید، خارش پوست شود

روفین آمید

اسید والپرویک ممکن است منجر به افزایش سطح پلاسمایی ریفینامید شود. این افزایش وابسته به غلظت اسید والپروئیک است. به ویژه در کودکان، احتیاط باید انجام شود، زیرا این اثر در این جمعیت بیشتر است.

پروپوفول

اسید والپرویک ممکن است منجر به افزایش سطح پروپوفول خون شود. در صورت استفاده همزمان با والپروات، کاهش دوز پروپوفول باید مورد توجه قرار گیرد.

زیدوودین

والپروات ممکن است باعث افزایش غلظت زیدوودین پلاسما و منجر به افزایش سمیت های زیدوودین شود.

تاثیر داروهای دیگر بر والپروات

ضد صرع ها باعث کاهش غلظت پلاسما و والپرویک اسید می شوند. دوز دارو باید با توجه به پاسخ بالینی و سطح خون در صورت ترکیب دارو تنظیم شود.

در صورت مصرف همزمان با فنیتوین یا فنوباربیتال، سطوح اسید متابولیت والپرویک ممکن است افزایش یابد؛ بنابراین بیماران درمان شده با این دو دارو باید به دقت برای علائم و نشانه های هیپرامونمی، تحت نظارت قرار گیرند.

از سوی دیگر، ترکیبی از فلبامات و والپروات باعث کاهش ترشح اسید والپرویک و در نتیجه افزایش غلظت پلاسما و والپرویک اسید می شود. دوز والپروات باید مورد بررسی قرار گیرد.

تجویز بیش از حد

در موارد اتفاقی و سوء مصرف عمدی داروی والپروات تا غلظت پلاسما، حداکثر 5 تا 6 برابر میزان درمانی، علائمی به جز حالت تهوع، استفراغ و سرگیجه وجود ندارد.

علائم مصرف بیش از حد زیاد، به عنوان مثال غلظت پلاسما 10 تا 20 برابر بیشتر از میزان درمان، شامل افسردگی CNS یا کما با هیپوتونیک عضلانی، هیپورفلکسیا، مایوس، اختلال عملکرد تنفسی، اسیدوز متابولیک، افت فشار خون و شوک گردش خون است؛ اما مرگ و میر ناشی از سوء مصرف نیز اتفاق افتاده است.

حتما بخوانید: صرع چیست؟ علل اصلی آن کدامند و بهترین روش درمان آن طبق جدیدترین تحقیقات

با این حال علائم ممکن است متغیر باشد و تشنج نیز به علت سطح بالایی از پلاسما گزارش شده است. مواردی هم از پرفشاری داخل مغزی مرتبط با ادم مغزی گزارش شده است.